تا نسوزد خویش را یکبارگی، کی تواند رست از غم خوارگی؟

+چرا شعر مینویسن روی مزار آدم ها؟ شعر روی مزار خیلی کلیشه ایه! همشونم یه شکلن و حکایت از خوبی اون آدم دارن که رفتنش جانسوز بوده. نمیشه که قبرستون پر آدمای خوب باشه. اینام یه سریاشون از همین آدمای گهین که تو زندگی هممون هستن. -خب حالا مگه مهمه اصلاً اون رو چی مینویسن؟ +آره که مهمه! اینجوری آدم میدونه برای کی دعا بخونه برای کی نخونه. یا مثلاً با کفش گِلی از روی کدوم قبر رد بشه یا نشه. یا مثلاً این آدم های تنهایی که از زنده ها خیر ندیدن و آخر هفته‌ها شونو توی منبع